I traded wealth for live and I love it!

Lieve mensjes,

Met zeer veel pijn in mijn hart schrijf ik dit verslag. Want ja, yeshi komt bijna naar huis en, dit is dus waarschijnlijk de laatste keer dat ik jullie lastig val met mijn sporadische verslagjes.
Terug naar het einde van het midden. Ik heb mijn laatste verslag nog geschreven vanuit mijn vertrouwde appartementje in mijn geliefde Melbourne. Ik was klaar om een nieuw avontuur te beginnen in het circus. Samen met Robin, een Nederlands meisje die spontaan besloot om met mij mee te gaan heb ik de trein genomen naar dit nieuwe stuk van mijn verhaal. Het circus, wij hadden geen idee wat voor voorstelling wij konden maken bij een circus leven. Ja, leven in een caravan, altijd on the road en dieren om je heen. Dat hadden wij goed, er liepen koeien, kamelen, ganzen, lama's, honden en paarden. Na gesetteld te zijn in ons 'bunkhouse' werden we 's avonds meteen aan het werk gezet. Ik hielp in de kantine met de verkoop van hotdogs tot fairy floss en Robin was het popcorn vrouwtje. Wij keken onze ogen uit bij de show. Ongekende acts kwamen voorbij, ik geef jullie een kleine impressie. Koeien die rondjes liepen door de ring en op een verhoging gingen staan zodat een kleine pony er onderdoor kon rennen, ganzen die van een glijbaan afgleden, honden die elkaar voortduwde in een mini kinderwagen en paarden en kamelen die eigenlijk niet goed wisten wat ze aan het doen waren. En dan was dit nog een show die goed ging. Op wat ongelukkigere dagen poepte en pieste de koeien alles onder, vlogen de ganzen wild rond en renden de kamelen in volle paniek de ring weer uit. Op en top vermaak dus. Er waren ook betere acts, zoals het slangen mens, het meisje in de lira, de jongleerders en de motor op de highwire. Toch keken wij iedere avond weer vol verbazing naar de tevreden mensen die er niet over uit konden hoe geweldig dit circus wel niet was, zeker Australisch beste.

De mensen waren onwijs aardig en helpfull. Wanneer Robin en ik moeite hadden met onszelf aansluiten op power en water of hulp nodig hadden bij ons werk. Want naast ons werk tijdens de show hielpen wij ook met het op en afbreken van de circus tent, en dat was een klus! Als er 's avonds een show was begonnen wij 's morgens vroeg met het opbouwen. De jongens zorgde ervoor dat het fosiel van de tent op stond zodat de meisjes konden beginnen aan de grandstand. Uren waren wij bezig en af en toe zagen wij het echt niet meer zitten. Gelukkig kregen wij vaak hulp van casuals, mensen die een dagje wat extra's kwamen bijverdienen. Na zo een harde dag werken waren vooral in het begin finaal gesloopt en dan ook intens gelukkig met de tv die wij gekregen hadden van een collega. Ontvangst hadden wij niet maar wel een USB vol met films.

Het was erg gek om na een relatief lange tijd zonder Nederlanders opeens weer heel vaak je moedertaal te kunnen spreken. De eerste avond dat ik Robin ontmoette hebben wij echt vier uur lang doorgekletst onder het genot van een brokje Old Amsterdam. Eerst nog half Engels half Nederlands maar al snel weer -bijna- helemaal vloeiend. Ik schijn in mijn slaap Engels te brabbelen.

Na bijna 2 maanden circus was het tijd om terug te gaan naar mijn geliefde Asia! Puur toevallig dat Robin en ik dezelfde vlucht naar Bangkok hadden. We besloten dan ook om samen een stuk op pad te gaan. Na twee dagen Bangkok namen wij de nachtbus omhoog naar Chiang Mai. Daar werden wij voor het eerst sinds lange tijd geconfronteerd met échte Nederlanders. Wij hebben ons echt doodgelachen om deze jongens, zij waren erg aardig hoor, maar klagen zit echt in hun bloed denk ik. Het eten was te pittig, de bus reizen kut, het weer te heet, de bus te koud en zo verder. Robin en ik konden er alleen maar om lachen, nog helemaal in de 'no worries' sfeer van Australia. In Chiang Mai hebben wij meteen een scootertje gehuurd en hebben wij wat een van de mooiste tempels van -noord- Thailand moet zijn, bezocht. Een zeer leuke rit en stijlen klim, maar dan heb je ook wat. Onderweg kwamen wij een onwijs toffe groep mensen tegen met wie wij verder omhoog zijn gereden. Door hen besloten wij de volgende dag op olifanten tour te gaan. Een trek door de bergen van Chiang Mai met olifanten wassen, White water rafting en bamboo rafting. 'Hartistikke leuk!' dachten wij. Dat was het ook, maar de eerste paar uur waren vooral Hell. Onze gids zat zwaar aan de drugs en wist de weg niet, hij besloot dus om maar gewoon een berg op te klimmen en weer naar beneden.
Nou, dat was puffen, zweten en opzwellen als nooit te voren. De afdaling was al bijna even zwaar. En ja, ik ben niet de handigste persoon die er is, dus voor mij was het meer glijdend, gillend en grijpend naar houvast naar beneden dan lopend. Aangekomen in ons overnachtings kamp kon iedereen een welverdiende 'shower' nemen voordat ons olifanten programma op het programma stond. Lekker plonsen tussen de poepende olifanten.
A once in a lifetime experience. Maar écht. Ik heb onwijs genoten en gelachen met de groep. Na een nachtje in ons idyllische berghutje werden we ergens gedropt om te waterslide van een waterfall, Robin kon haar geluk niet op. En te water- en bamboo raften. Robin en ik waren in Australia best wel enthousiast over de studenten roeivereniging. Na tien minuten raften puften rob achter mij; 'pffd ik denk niet dat ik bij de roeiclub ga hoor. Wat zwáár!'. Ik hoefde daar niets meer aan toe te voegen. Geen Haagse roeivereniging voor mij. Maar weer onwijs gelachen die dag.
Terug in Chiang Mai besloten wij om de volgende dag naar Pai te gaan. Na bijna een jaar vol lof verhalen over dit kleine dorpje was ik wel erg nieuwsgierig. Pai heeft de verwachtingen meer dan waar gemaakt. Robin en ik waren intens gelukkig met ons bamboo hutje aan de rivier met eigen hangmat. Wij hadden plannen om omhoog the gaan en daar de grens over te steken naar Myanmar. Helaas voor ons was de grens op dat moment dicht en mochten wij er niet in. Een erg goed excuus om in Pai te blijven en lekker rond te toeren op onze scooters om waterfalls, een buddha beeld op de berg en een viewpoint te zien. In Pai ontmoette wij ook een toffe groep Nederlanders.
De eerste dag waren rob en ik nog een beetje in de war van de grote getalen landgenoten om ons heen, maar als snel vormde wij een gezellig clubje met wie wij lekker bij het zwembad lagen, drankjes deden en ons letterlijk vol vraten op de Nightmarket.
En natuurlijk onvergetelijk leuke avonden Oranje. Wat een pracht, die samen horigheid en die euforie na de wedstrijden!! Nadat Tim Krul de laatste penalty stopte gingen wij zo uit ons dak dat de tafel waarop wij stonden instortten. Gaf niks, gewoon door juichen.

En toen was het tijd om afscheid te nemen van Robin. Na een dikke twee maanden samen zijn was het een gek idee om niet meer met dit leuke meisje te reizen. Wij delen een prachtig stuk Australia en asia en we hebben het onvergetelijk tof gehad!

En nu heb ik een week geleden een vriendinnetje uit Nederland opgehaald in Chiang Mai voor de aller laatste loodje. Samen zijn we naar het prachtige Cambodia gereisd. Twee jaar geleden had ik het geluk om de tempels van Angkor met mijn ouders te bezichtigen. Die heb ik nu dus overgeslagen, in tegenstelling tot de Killingfields. Een plek die mij letterlijk kippenvel en een misselijk gevoel heeft gegeven. Maar dat was het dubbel en dwars waard. Een enorm indrukwekkende plek.
Nu zijn we in peacefull Sihanoukville. Genieten van de bekende drie; zon, zee, strand. Ik ben wel helemaal in de war door het verkeer, iedereen rijdt hier rechts, wat raar! Ons plan is om omhoog te gaan naar Laos en 10 augustus moet ik alweer terug zijn in Bangkok voor mijn vlucht naar huis.
Ja het is echt bijna voorbij, 12 augustus ben ik weer 'thuis'. Thuis staat tussen aanhalings tekens omdat ik heb geleerd dat ik een thuis kan creëren waar ik ook ben op de wereld. Natuurlijk, het is hartstikke fijn om mijn familie weer te zien. Toch was ik liever langer hier gebleven, de manier van leven, de fantastische mensen, de surrealistische plekken en dingen die je leert. Over jezelf, anderen en zo veel meer.
10 maanden geleden stapte ik het vliegtuig in vol goede moed en hoge verwachtingen. Niets is daarvan uit gekomen. Het is beter dan ik ooit heb kunnen dromen. Ik heb werkelijk de tijd van mijn leven en ik voel mij zo ontzettend blessed dat ik dit kan doen.
Thumbs up, dit is mijn laatste verslag. Super leuk dat jullie iedere keer weer de moeite hebben genomen om mijn blog te lezen. Tot over een paar weken (!).

Cheers!